The End of Social Media as We Knew It

I remember that I compared Facebook's size some years ago in presentations to the size of the United States. They both had roughly the same amount of inhabitants; 400 Million. Today, Facebook has 1.6 Billion inhabitants. That is roughly 4 times the United States, it is all of China and a bit more, or, looking at my country of origin, 95 times the Netherlands. 

Remember Web 2.0?

When the internet matured at the end of the first decade of the 2000’s, we moved from what we now refer to as the 1.0 era to Web 2.0. Browsers matured, computer speeds increased exponential, as did the bandwidth of our connections. It was the era of MSN Messenger, MySpace and some local hero networks like Xing in Germany, Hyves in the Netherlands and Orkut in Brazil. What made the web worth a ‘2.0’ extension, is the fact that it changed from a one-way-publication channel into an interactive one. It massively increased the user-generated-content part on what had been a predominantly institutional publishing space. 

Blogging grew to new heights (still one of the biggest social media categories on the net). Commenting on blogs, reposting. The first review sites launched. And on the social networks individuals started to share updates, photo’s and sharing their daily life activities. Not to forget: in 2007 Apple launched the iPhone, which would be the start of an incredible growth in number of internet connections and ways to communicate.

The Big 3

Over the course of the years the social networking space has delivered what I would call ‘the Big 3’: Facebook, LinkedIn and Twitter. Especially Facebook brought all local and regional networks to their knees. Advertising, but maybe more the network-effect itself (the more contacts you have on one and the same network, the more value that network offers to you) made it the biggest social network on the planet. LinkedIn, smaller in size, but dominant in the B2B space, developed into the place-to-be for business contacts, business events, groups and business related user generated questions and answers. Twitter finally, the smallest one, gained a very visible position as an ‘in-the-moment’ news and opinion delivering channel. Often used to reflect the opinion of the people in news shows and sports. 

End of an Era

It is the year 2016, June to be precise. The news breaks that Microsoft is buying LinkedIn. This network had already moved away from a lot of social network features. The ‘Events’ and ‘Answers’ sections where closed, the embedded Twitter integration removed, and the APIs where very limited, preventing data flowing through 3rd party networks and systems. You could say that LinkedIn had already turned into a semi-social more closed database of contacts and user generated news. Although it is not clear yet how Microsoft wants to utilize LinkedIn after the acquisition, chances are that it will further loose it’s social aspects. Microsofts core business experience and business model are based on software licenses and not on retaining people on a social network. 

Not too long after Verizon acquired Yahoo (another end to an era) news came out that Twitter is looking for a partner that can acquire the network. The hey-days of Twitter have been over for some time already as the network never could maintain the speed of growth of it’s first years. A hardly further growing user base, combined with the inability to develop a profitable business model always meant that a turning point would arrive in the not too distant future. All potential buyers, Google, SalesForce and Disney, have decided not to move forward. Probably because their profitability is not good enough, which caused them now to cut costs by divesting their video-site Vine and cutting 9% of their workforce. 

We don’t know what the future of Twitter is yet, after a takeover, but chances are small that it will play a significant role anymore as social network.

Facebook Monopoly

So who are the survivors? Of course Facebook itself. Not only has this network been able to build a profitable business model. It also maintains its user-growth ratio, while still offering the value to its network-members to keep them on the network and maintaining their relationships with friends, families, colleagues and old school mates. 

Facebook's achievements are remarkable in many ways. Facebook has over 1.6 billion members today. Up 600 Million since it went public on the stock exchange. Both revenue and profit show a healthy and steady growth, fueled by further improved advertising capabilities and an increased reach among target groups that is hard to match nowadays by any other medium. Including television and radio. After a rough start, Mark Zuckerberg choose the right directions for investments, and lead a successful transition for Facebook from desktop-first to mobile-first experience. 

Facebook also acquired WhatsApp and successfully developed Facebook Messenger. With that it ensured a major market share in what seems to be the new way of 1:1 and 1:many communications. Facebook Messenger is even developing now into a platform that makes more and more starting companies decide to build their mobile app functionality within the messenger platform. With that, avoiding to have to develop a complete mobile app themselves and that for different mobile platforms. 

Finally, Facebook bought the only network that shows a very good growth rate: Instagram. Combined: Facebook, Instagram, WhatsApp and Facebook Messenger totally dominate the social space. The followers like Snapchat, Twitter or LinkedIn are so far away, that it is save to say that the social networking space has evolved the last decade in a complete Facebook monopoly. 

What does this mean for users and businesses?

You don’t have to be a rocket scientist to see that Facebook is here-to-stay as the leading party for at least the next few years, maybe even the next decade. New networks and messengers will arrive and challenge the status quo, and that is good. But across the board, both users and businesses only need to remember one word when they are thinking of joining a social network or reaching target groups with advertising and content: Facebook (including Instagram, Facebook messenger and WhatsApp). Forget the rest. 

PS: keep an eye on Facebook’s search capability. It is probably the only one at this moment that could be a threat to Google. The biggest difference: Google only knows what we want to find. Facebook knows what we like, how we feel, who we know and where we live. 

Social Media: oude marketingregels gelden nog steeds

"Internet heeft het marketingmanagement zodanig getransformeerd dat traditionele strategieën zijn verouderd. De traditionele aanpak van de marketingstrategie is niet meer duurzaam. Vandaag de dag verbinden de klanten met het bedrijf op een manier die fundamenteel verschilt van de traditionele aanpak en via communicatiekanalen waarover een bedrijf geen controle heeft." (tekst: B2B Goes Social Symposium)

"De revoluties in IT zetten de hele
marketingwereld op zijn kop."

Zo. Heb ik jullie aandacht te pakken? Niets is meer wat het was! Maar... is dat nou werkelijk zo?

Social Media moet. En veel graag!

Ik raak altijd een beetje geïrriteerd van dergelijke teksten. Ze doen me denken aan de Dot.com bubble en zijn zo populistisch. Je leest ze veel. Neem een willekeurig congres over marketing en sociale media, bekijk het gros van de marketing titels op www.managementboek.nl of scan eens een aantal berichten op blogs als Mashable. 


Ieder zichzelf respecterend bedrijf moet iets met sociale media. En niet enkel om persoonlijk te netwerken - waar de bekende sociale netwerken overigens uitermate geschikt voor zijn - en wat wellicht de belangrijkste kracht is van sociale media. Maar er moet meer. Een Twitter account is een eerste vereiste natuurlijk. Met stip gevolgd door een Facebookpagina. Samen met LinkedIn vormt dit voor bedrijven wel het pallet dat de lading 'sociale media' dekt. Dat dit stuk voor stuk krachtige media zijn die goed kunnen passen in een marketingstrategie is zonder meer waar. Maar niet altijd, niet voor ieder merk, niet voor iedere doelgroep. 


Eens kijken naar een paar actieve bedrijven op Twitter en Facebook:

Volg de Brillo-sponsjes op Twitter

• Brillo schuursponsjes. Volg ze op Twitter. Afgelopen week kon je vertellen wat het favoriete Brillo schoonmaakproduct van je moeder was, met toevoeging van #mybrillo.

• Loodgieters actief op Twitter. Zo laat Brugmans Loodgieters zijn volgers weten dat de reclame op de auto goed is aangebracht en dat het eindelijk weer mooi weer is voor dakwerk.

• Yarden Uitvaart. In 140 tekens over leven, dood en hiernamaals via Twitter. 

• Van Paridon. Afvalstoffen transport en verwerking, actief op Facebook en Twitter. Een emmer van 15kg strooizout voor € 8,95 lezen we in één van de totaal twee berichten.

• SNS Bank. Enkele lokale kantoren zijn 'actief' op Facebook. Zo zien we bij Appingedam dat de baas een speech heeft gegeven. SNS Bank Almere Tweet dat kinderen een kleurplaat kunnen ophalen bij het kantoor.

Meestal eerst het medium, dan het doel

SNS Bank Appingedam op Facebook

Mijn ervaring met kleine en grotere bedrijven leert dat er vaak sprake is van 'me too' gedrag. Alle media, congressen, seminars en marketingbladen spreken over sociale media. De mening van het volk valt volgens het Acht uur Journaal te lezen uit Tweets. Als je niet meedoet mis je de boot en ben je hopeloos ouderwets. Het is gratis, iedereen zit op Facebook, snel succes en bereik. Dit alles leidt ertoe dat vaak snel geroepen wordt om inzet van Twitter of Facebook en pas later wordt (al dan niet) nagedacht over de boodschap (denk aan de voorbeelden van de SNS Bank en Van Paridon) of de geschiktheid van het medium om je doelgroep te bereiken (denk aan de Loodgieters en Brillo).

Zoveel is er niet veranderd

Laten we even terugkeren naar de introductie. "De traditionele aanpak van de marketingstrategie is niet meer duurzaam". Wat is dan die traditionele aanpak? 


Volgens mij bestaat de traditionele aanpak uit het bepalen van je doel(en), je doelgroep(en) en de inzet van je kanalen om hen zo effectief mogelijk te bereiken. Daarbij kent ieder kanaal zijn eigen tactieken en kanaalstrategieën.  En natuurlijk is het zo dat sociale netwerken veel meer mogelijkheden bieden om te verbinden met je doelgroepen dan traditionele media. De fundamenten zijn echter niet gewijzigd: wie wil je bereiken, met wat voor boodschap. Daarna volgt pas het beste kanaal om die boodschap te brengen. 
Is je doel om je naamsbekendheid te vergroten, of om direct te verkopen? Dat geeft hele andere kanaalkeuzes dan wanneer je je bedrijf als zogenaamde thought leader wil positioneren, kennis autoriteit. Of wat te denken van service verlenen aan huidige klanten of het in contact treden met mogelijke nieuwe medewerkers? 

Past het sociale medium wel bij je doelen?

Door het grote bereik, de uitstekende targeting mogelijkheden (het kunnen benaderen van specifieke klantgroepen) en de mogelijkheid tot interactie, zijn Facebook en LinkedIn belangrijke kandidaten als medium bij de uitvoering van een marketingstrategie. Twitter in mindere mate, maar wel weer geschikt in specifieke gevallen zoals het delen van nieuws en kennis, of het verlenen van service. 

Ik zal niet op alle voorbeelden ingaan, maar laat ik er een paar noemen. 
Als je de tweets van Yarden doorneemt, zit er best een consistent verhaal in. Ontmoetingen en bijeenkomsten over leven, de dood en het hiernamaals. Maar Twitter is niet het geschikte medium. Veel te vluchtig en te beperkt in context voor gebeurtenissen als dood en leven. Een forum, gekoppeld aan een blog geeft lezers en bijdragers veel meer ruimte om elkaars situaties te begrijpen, in te leven en te discussiëren. 

Het voorbeeld SNS Bank is wat mij betreft één uit het boekje van enthousiast, maar niet klantgericht denken. Ik stel me zo voor dat een medewerker van filiaal Appingedam graag wil bijdragen, zelf op Facebook actief is, en enthousiast de handschoen oppakt om zijn vestiging te promoten. Maar... "what's in it for me" denkt de (potentiële) klant. Om nog maar een traditionele marketing wijsheid van stal te halen die ook in dit nieuwe tijdperk nog altijd als een huis overeind staat. "De baas geeft een speech"? Daar lopen rekeninghouders niet voor warm. 

En nog een veel gemaakte denkfout. Facebook en Twitter geven potentieel een groot bereik. Maar dat bereik is er niet zomaar. Het zal opgebouwd moeten worden. Slechts de grote aansprekende merken, artiesten of kennis autoriteiten is het gegeven om zonder inspanning snel een groot publiek aan zich te binden. SNS Bank als geheel, maar (zeker) ook de regiokantoren, zullen flink moeten investeren om publiek aan zich te binden. 

Een herkenbare en consistent uitgevoerde redactionele formule die toegevoegde waarde biedt aan de doelgroep is stap één. Vervolgens het actief  contact leggen met die doelgroep, waarschijnlijk met inzet van advertising om de juiste mensen te bereiken in de enorme vijver van Facebook is stap twee. En als de community dan groeit, moet de content, service en interactie door blijven gaan, hetgeen betekent dat de SNS medewerker in Appingedam een deel van zijn dagelijkse werkzaamheden naar de community moet brengen. Mocht de geïnteresseerde doelgroep in de regio groot genoeg zijn (I doubt it), dan komt de medewerker bij de vraag: levert dit nu eigenlijk wel sales op, waarvoor ik mijn bonus krijg. Of had ik beter persoonlijk kunnen netwerken met potentiële klanten op LinkedIn en netwerkborrels in de regio?

"If you don't know where you're going, you might end up somewhere else".

Traditionele marketingstrategie blijft

Het eerst kiezen van een medium en dan pas nadenken over wie en wat je eigenlijk wil bereiken, is altijd al een foute aanpak geweest. Nu, in de tijd van online en social media, en 'vroeger' in de tijd van traditionele media als print, beurzen en RTV. Wetende dat sociale media de marketeer enorm veel strategische en tactische mogelijkheden bieden om te verbinden met de doelgroep, blijft de traditionele marketingbasis nog steeds staan als een huis. Wat is je doel, wie is je doelgroep en wat heb je hen te vertellen.

En Brillo? Ja... Brillo... Ik weet het niet. Ik ga ze maar eens volgen.

Wikipedia: Einde aan de macht van informatie

Het was een historische dag, 13 maart 2012, bijna een jaar geleden. Na 244 jaar kondigde het Britse Encyclopaedia Britannica, de bekendste encyclopedie ter wereld, aan te stoppen met de papieren versie. In 1992 nog werden er nog 120.000 sets van verkocht. Een interview deze week van Bloomberg met Jorge Cauz, president van Britannica, deed me hieraan terugdenken. Een bijzonder moment: het einde van de macht van informatie. 

Encyclopedie Britannica: 32 delen,
65.000 artikelen, € 1.400

Aan de laatste editie werkten 100 redacteuren die weer gebruik maakten van 4.000 externe deskundigen. Het instituut Britannica bepaalde zo welke informatie er in de encyclopedie stond en welke niet. En om toegang tot die informatie te krijgen, moesten wij, de consumenten, € 1.400 neertellen. Dat is de macht van informatie. Hetzelfde gold voor platenmaatschappijen. Zij hadden de macht over welke muziek er wel of niet werd uitgebracht. Lange tijd betaalde je rond de 40 gulden voor deze informatie, in de vorm van een CD'tje. Nu draai je voor € 10 p/mnd op Spotify net zoveel albums als je aan kunt, of brengen bands in eigen beheer hun muziek uit in community's of in de vorm van downloadable MP3's op hun eigen website. En wat te denken van kranten, verzekeringstussenpersonen, uitgevers, head hunters, reisbureau's, makelaars en televisiezenders?

Wikipedia: informatie is een commodity!

Nagel aan de doodskist van Britannica (of zo je wilt De Winkler Prins) was natuurlijk Wikipedia. De titel is een samenvoeging van Wiki en Encyclopedia. Met de komst van Internet werd het mogelijk om onafhankelijk van plaats en tijd samen te werken aan een 'levend' document: een Wiki. Wat je ook zoekt in Google, er bestaat wel een Wikipedia artikel over. Gratis, in vrijwel iedere taal, en vaak zeer accuraat (uit een onderzoek van 'Nature' bleek dat Britannica 123 fouten bevatte en Wikipedia 162).
Met 17 miljoen artikelen, gemaakt door in totaal 751.426 vrijwillige bijdragers/contributers, en opgeslagen en toegankelijk gemaakt met open-source software, is dit de grootste 'co-creation' die we hebben online. Bijna alle buzzwords van onze digitale wereld blijken dan ook van toepassing. Wikipedia is social media pur sang.
Wikipedia staat wat mij betreft voor de revolutie die de online wereld ons heeft gebracht: Informatie is een commodity geworden.

Social Media: we hebben geen organisaties nodig

Nog zo'n bekende term die voortkomt uit de revolutie rondom informatie: user-generated-content. Wikipedia markeerde het einde van de macht van informatie. Voortaan creëren we zelf onze content: blogs, verhalen, opinies, nieuws, foto's, videobeelden en muziek. Verbonden in sociale netwerken delen we onze content zelf, met die groepen, collega's en vrienden die het waarderen, en belangrijker nog, zelf ook kennis delen. En omdat we decennia lang (teveel) hebben moeten betalen voor die content, is er een aversie tegen organisaties die zich mengen in onze eigen netwerkjes. Bedrijven die proberen te infiltreren met commerciele boodschappen kunnen rekenen op wantrouwen verzet. Kranten die artikelen pas toegankelijk maken na betaling zijn heel snel weer op hun schreden teruggekeerd.

Alles is mooi samen te vatten in de eerste definitie van Social Media, in 2007 opgeschreven door adviesbureau Forrester in de social-media-bijbel 'Groundswell' (vloedgolf).

Social Media is: 

A social trend in which people use technologies to get the things they need from each other, rather than from traditional institutions like corporations.

Wat te doen als bedrijf nu je geen macht meer hebt 

Wat bekend wordt over de diensten die je als bedrijf levert, de producten die je verkoopt en het imago van je merk, is niet langer in jouw handen. Met Wikipedia als keerpunt, ligt de macht van de informatie over jouw organisatie in de handen van je klanten. En steeds meer van jouw klanten begeven zich binnen sociale media en laten daar hun mening achter, of lezen die van anderen. Van een waardering van je product tussen 1 of 5 sterren op een vergelijkingssite, tot een tweet, een posting op LinkedIn of Facebook en soms een uitgebreide blog.
Wat je organisatie, meestal officieel via marketing en communicatie, zegt over zichzelf is per definitie minder sterk dan wat vrienden, collega's, tweeps en volgers zeggen over jou.
In dit tijdgewricht past nederigheid bij de communicatiestrategie van bedrijven. 

• Stap 1: Bewustzijn. Iedere organisatie moet zich bewust zijn dat de controle op communicatie over eigen merk, diensten en producten weg is. En dat is al flink wat jaren het geval. Als dit bewustzijn er nog niet is, dan geeft dat reden om te twijfelen of je organisatie nog wel verankert is in de huidige realiteit. Dit geeft tevens twijfels of jouw diensten en producten dan nog wel voldoende aansluiten bij de wensen van je klanten. Typ maar eens je merknaam of een kenmerkend woord in op www.socialmediacheck.nl. Er wordt over je branche gesproken!

• Stap 2: Luisteren. Een groeiend aandeel van de Nederlandse bedrijven bevinden zich in deze nog wat passieve fase. Deelnemen aan verschillende sociale netwerken en eerst eens goed luisteren. Wat voor groepen zijn er op LinkedIn, waar praten ze over. Welke topics zijn trending op Twitter, wat wordt er gezegd over mijn merk, mijn branche, mijn diensten. Hoe reageren mensen, wat zijn de opinieleiders, welke onderwerpen doen het goed, welke liggen gevoelig. Welke pagina's op Facebook hebben succes, hoe pakken zij het aan.

• Stap 3: Verbinden en delen. Afhankelijk van het type onderzoek bevindt 25 tot 40% van de Nederlandse bedrijven zich in deze fase. Een meer actieve fase. Een fase waarin collega's, teams en officiële pagina's verbinding leggen met de doelgroep(en). Hetzij door persoonlijk netwerken. Hetzij door sympathieke en/of inhoudelijk waardevolle content te delen op eigen pagina's binnen de grote netwerken. Maar mogelijk juist ook binnen enkele van de honderduizenden onderwerp-specifieke blogs.

• Stap 4: Beïnvloeden. Ten slotte volgt de fase van beïnvloeding. Met een opgebouwde community, groep volgers, discussiegroep of persoonlijk netwerk, ontstaat een relatie met een niveau van vertrouwen en reputatie, waarbij je op de juiste momenten ook je dienst of product onder de aandacht kunt brengen, een afspraak kunt maken, een pitch kunt doen. Je kunt kansen gaan pakken die je zelf met hard werken, delen en transparante relatie hebt opgebouwd.  

Twitter: wat moeten we er nu mee?

Twitter is het vreemde communicatiekanaal, vermomd als social netwerk, waar je met 140 tekens de mogelijkheid hebt om een soort sms met een BCC naar de rest van de wereld te sturen. Een bodemloze en snelstromende rivier waar ieder die het wil wat in mag gooien. Een rivier waar de 'lezers' van die 140 tekens wel bijna iedere minuut in moeten vissen om het bericht op te vangen, anders is het met de stroom mee al snel buiten zicht geraakt.

Niet dat dit er doorgaans toe doet, want Twitter is zo'n kanaal dat je ongestraft af en toe eens kunt bezoeken, zonder dat je de indruk krijgt dat je iets gemist hebt. Overigens dan wel weer met het paradoxale kenmerk dat wanneer je inlogt en meeleest, er uit de berichten zo'n "sence of urgency" afstraalt, dat je alsnog zenuwachtig wordt of je toch niet jezelf buiten spel hebt gezet door een week niet te kijken. En dat komt natuurlijk weer doordat de berichten zo kort zijn. One-liners. Bedoeld om in de niet aflatende stroom toch op te vallen.

Kunnen 140 tekens nuance en context bevatten?
Denk er eens goed over na. 140 tekens. Iedere nuance of context is daarmee direct uitgesloten. Het is ook niet toevallig dat Geert Wilders één van de meest gelezen tweets stuurde in Nederland. Het medium lijkt wel voor hem uitgevonden. Van die 140 tekens kun je nog flink wat inleveren als je wilt linken naar een pagina en een onderwerp wilt toevoegen: de hashtag (#).

Twitter belangrijk gemaakt tijdens eHRM congres

Zelf kreeg ik ook buiten het beeldscherm te maken met tweets toen ik vorig jaar een presentatie gaf tijdens het eHRM congres. Ik stond op het podium en achter mij hingen twee schermen: één met mijn presentatie en één met een zogenaamde Twitter-fontein. De fontein toonde alle tweets die het onderwerp '#ehrm' hadden. Blijkbaar vond de organisatie de tweets van het publiek net zo belangrijk als de presentaties van de gastsprekers (nog even los van het vreemde fenomeen om tegen publiek te praten, waarvan een aantal enkel naar hun beeldschermpje kijken).


Tijdens mijn presentatie, die ging over online recruitment, deed ik de uitspraak dat social media dan wel een belangrijke ontwikkeling vormen, maar dat in het algemeen zoekmachinemarketing nog veel effectiever en kostenefficienter is. Plop. Er verscheen een tweet op het grote scherm: "Manpower gelooft niet in social media #ehrm".


Is Twitter belangrijk?

Als zelfs het Koninklijk Huis gaat tweeten
dan moet het toch wel een belangrijk medium zijn?

Zijn de 140 letters tellende meningen dan zo belangrijk? Je krijgt de indruk van wel. Niet alleen het eHRM-, en ook vele andere events, geven tweeps (twitterende mensen) een podium. Veel bekeken televisieprogramma's als Pauw & Witteman, RTL Nieuws en Nieuwsuur geven tweets op hun site een prominente plek. Het Metropole Orkest denkt mee te liften op de aandacht-hype en geeft een Twitter-concert. Een Twitterdebat tussen verpleegkundigen en politici afgelopen september, en natuurlijk kreeg de voorspelling van de verkiezingsuitslag op basis van Twitter dit jaar dagelijks zendtijd.

'Oude' media maken Twitter belangrijk
Wat opvalt is dat het vooral de 'oude' media zijn die twitterende mensen belangrijk maken. Televisie, radio, congressen, magazines. En dat dit niet alleen voor Twitter geldt, hebben de Facebookrellen in Haren wel bewezen. Het waren ten slotte radio en televisie die zorgden voor maximaal opgeblazen massacommunicatie en opruiing. 

Om even terug te keren naar mijn eigen ervaring: de congresorganisatie maakte dat Twitter een hoofdrol kreeg voor de bezoekers. Zij wekte daarmee de suggestie dat de tweets niet alleen belangrijk waren, maar ook heel urgent. Ook wekte ze de suggestie dat het een representatief medium was van en voor de hele doelgroep. Maar is dat ook zo?

5% zorgt voor 75% van de tweets

Onderzoek van Semiocast wijst uit dat 27% van alle Twitter-accounts ook daadwerkelijk actief is. De definitie van actief is hier dat er de afgelopen 3 maanden een activiteit moet zijn geweest: een tweet sturen, iemand volgen of een profielwijziging. 

Twittermania publiceerde een artikel waaruit blijkt dat in een steekproef van 100.000 Nederlandse accounts, 52,7% na 3 maanden nog steeds 0 volgers hebben. Nog eens 30% heeft na 3 maanden tussen de 1 en 5 volgers. 

Eerder onderzoek wees ook al uit dat van iedere 100 accounts, er 5 zijn die samen 75% van alle tweets voor hun rekening nemen. 

Op het congres waar ik was, waren schat ik zo'n 300 man aanwezig. Als we er voor het gemak even vanuit gaan dat ook hier de 5/100 verdeling geldt, dan bepalen dus 15 mensen die dag met hun opmerkingen en commentaar de 'Twitterstemming' van het event. Is dat representatief? Vertaal gerust dit voorbeeld door naar belangrijker gebeurtenissen, evenementen en nieuwsitems waar de 140-letterige-opinie de hoofdrol krijgt. 

Piramide van Maslow
Geïntrigeerd door deze gegevens vroeg ik mij af wie dan die Twitteraars zijn. Die 5 op iedere 100, die 75% van de tweets voor hun rekening nemen? 


Ik hou nog even het voorbeeld aan van het eHRM congres. In online recuitmentland is Deloitte gevierd om zijn social media aanpak. De social media manager was de drijvende kracht hierachter. Met 99.000 tweets en 9.100 volgers duidelijk één van de 5 actieve tweeps. Uit nieuwsgierigheid ben ik de manager op Twitter gaan volgen. In een niet aflatende stroom van gemiddeld 200 tweets per dag liep mijn eigen tijdlijn volledig vol. Berichten waar ik geen touw aan vast kon knopen. Af en toe een interessante tweet over online recruitment werd onvindbaar in massa's persoonlijke berichten, (flarden van) conversaties met anderen, maar dan volledig openbaar. 

Het besef dat 9.100 Twitteraars besloten hadden om te volgen, betekent dat ook zij dezelfde berichtenstroom voor hun kiezen krijgen. Dag in dag uit. 

Ik ben afgehaakt. In vertwijfeling achterblijvend of ik nu degene ben die het niet snapt, of dat die 9.100 gek zijn geworden. 

Mijn gedachte ging al snel naar de bekende Piramide van Maslow, waar op nummer twee staat: 'behoefte aan waardering en erkenning'. 

Nu is dit maar een n=1 voorbeeld ter illustratie. Maar ik heb sterk het vermoeden dat er een paar kleine hechte en zeer actieve groepen mensen op Twitter actief zijn, die daadwerkelijk 75% van de tweets voor hun rekening nemen. Ik daag iedereen van harte uit om zelf op onderzoek uit te gaan in Twitterland. 

Nieuwsfeed en focus
Vanuit mijn vakgebied blijf ik Twitter volgen, en neem ik zelf ook deel, zij het beperkt. Al overheerst enorme scepsis over het nut van dit kanaal, deze rivier van berichten. 

Om er het beste van te maken, zet ik Twitter op twee manieren in: als nieuwsfeed en als zender van vakgebied gerelateerde berichten. Voor persoonlijke relaties is Facebook veel geschikter. Het netwerk ondersteunt conversaties en multimedia. Bovendien kan ik zo mijn persoonlijke berichten beperken tot familie, vrienden en een paar goede collega's. 
Zakelijke contacten en informatie over mijn functie breng ik op LinkedIn. Dit netwerk ondersteunt mij volledig in het netwerken, vinden en delen van professionele informatie.

Twitter gebruik ik als nieuwsfeed. Onderzoeken op marketinggebied van analystenbureaus. Makkelijk koppensnellen door de blogberichten van Frankwatching en Marketingfacts, etc. Wat ik deel op Twitter, doe ik met een focus: voor mij relevant nieuws, opinies en mijn eigen blogs, op het gebied van online marketing. Weinig, maar vrijwel altijd on-topic. Wie dat interessant vindt, kan aanhaken. 

PS. Vergeet ook de humor niet van Twitter. Dat is misschien wel de mooiste verrijking die het medium ons brengt. Check: @Koningin_NL voor 'echte' Koninklijk Huis tweets

Radi Jaarsma (@radijaarsma)