Twitter: wat moeten we er nu mee?

Twitter is het vreemde communicatiekanaal, vermomd als social netwerk, waar je met 140 tekens de mogelijkheid hebt om een soort sms met een BCC naar de rest van de wereld te sturen. Een bodemloze en snelstromende rivier waar ieder die het wil wat in mag gooien. Een rivier waar de 'lezers' van die 140 tekens wel bijna iedere minuut in moeten vissen om het bericht op te vangen, anders is het met de stroom mee al snel buiten zicht geraakt.

Niet dat dit er doorgaans toe doet, want Twitter is zo'n kanaal dat je ongestraft af en toe eens kunt bezoeken, zonder dat je de indruk krijgt dat je iets gemist hebt. Overigens dan wel weer met het paradoxale kenmerk dat wanneer je inlogt en meeleest, er uit de berichten zo'n "sence of urgency" afstraalt, dat je alsnog zenuwachtig wordt of je toch niet jezelf buiten spel hebt gezet door een week niet te kijken. En dat komt natuurlijk weer doordat de berichten zo kort zijn. One-liners. Bedoeld om in de niet aflatende stroom toch op te vallen.

Kunnen 140 tekens nuance en context bevatten?
Denk er eens goed over na. 140 tekens. Iedere nuance of context is daarmee direct uitgesloten. Het is ook niet toevallig dat Geert Wilders één van de meest gelezen tweets stuurde in Nederland. Het medium lijkt wel voor hem uitgevonden. Van die 140 tekens kun je nog flink wat inleveren als je wilt linken naar een pagina en een onderwerp wilt toevoegen: de hashtag (#).

Twitter belangrijk gemaakt tijdens eHRM congres

Zelf kreeg ik ook buiten het beeldscherm te maken met tweets toen ik vorig jaar een presentatie gaf tijdens het eHRM congres. Ik stond op het podium en achter mij hingen twee schermen: één met mijn presentatie en één met een zogenaamde Twitter-fontein. De fontein toonde alle tweets die het onderwerp '#ehrm' hadden. Blijkbaar vond de organisatie de tweets van het publiek net zo belangrijk als de presentaties van de gastsprekers (nog even los van het vreemde fenomeen om tegen publiek te praten, waarvan een aantal enkel naar hun beeldschermpje kijken).


Tijdens mijn presentatie, die ging over online recruitment, deed ik de uitspraak dat social media dan wel een belangrijke ontwikkeling vormen, maar dat in het algemeen zoekmachinemarketing nog veel effectiever en kostenefficienter is. Plop. Er verscheen een tweet op het grote scherm: "Manpower gelooft niet in social media #ehrm".


Is Twitter belangrijk?

Als zelfs het Koninklijk Huis gaat tweeten
dan moet het toch wel een belangrijk medium zijn?

Zijn de 140 letters tellende meningen dan zo belangrijk? Je krijgt de indruk van wel. Niet alleen het eHRM-, en ook vele andere events, geven tweeps (twitterende mensen) een podium. Veel bekeken televisieprogramma's als Pauw & Witteman, RTL Nieuws en Nieuwsuur geven tweets op hun site een prominente plek. Het Metropole Orkest denkt mee te liften op de aandacht-hype en geeft een Twitter-concert. Een Twitterdebat tussen verpleegkundigen en politici afgelopen september, en natuurlijk kreeg de voorspelling van de verkiezingsuitslag op basis van Twitter dit jaar dagelijks zendtijd.

'Oude' media maken Twitter belangrijk
Wat opvalt is dat het vooral de 'oude' media zijn die twitterende mensen belangrijk maken. Televisie, radio, congressen, magazines. En dat dit niet alleen voor Twitter geldt, hebben de Facebookrellen in Haren wel bewezen. Het waren ten slotte radio en televisie die zorgden voor maximaal opgeblazen massacommunicatie en opruiing. 

Om even terug te keren naar mijn eigen ervaring: de congresorganisatie maakte dat Twitter een hoofdrol kreeg voor de bezoekers. Zij wekte daarmee de suggestie dat de tweets niet alleen belangrijk waren, maar ook heel urgent. Ook wekte ze de suggestie dat het een representatief medium was van en voor de hele doelgroep. Maar is dat ook zo?

5% zorgt voor 75% van de tweets

Onderzoek van Semiocast wijst uit dat 27% van alle Twitter-accounts ook daadwerkelijk actief is. De definitie van actief is hier dat er de afgelopen 3 maanden een activiteit moet zijn geweest: een tweet sturen, iemand volgen of een profielwijziging. 

Twittermania publiceerde een artikel waaruit blijkt dat in een steekproef van 100.000 Nederlandse accounts, 52,7% na 3 maanden nog steeds 0 volgers hebben. Nog eens 30% heeft na 3 maanden tussen de 1 en 5 volgers. 

Eerder onderzoek wees ook al uit dat van iedere 100 accounts, er 5 zijn die samen 75% van alle tweets voor hun rekening nemen. 

Op het congres waar ik was, waren schat ik zo'n 300 man aanwezig. Als we er voor het gemak even vanuit gaan dat ook hier de 5/100 verdeling geldt, dan bepalen dus 15 mensen die dag met hun opmerkingen en commentaar de 'Twitterstemming' van het event. Is dat representatief? Vertaal gerust dit voorbeeld door naar belangrijker gebeurtenissen, evenementen en nieuwsitems waar de 140-letterige-opinie de hoofdrol krijgt. 

Piramide van Maslow
Geïntrigeerd door deze gegevens vroeg ik mij af wie dan die Twitteraars zijn. Die 5 op iedere 100, die 75% van de tweets voor hun rekening nemen? 


Ik hou nog even het voorbeeld aan van het eHRM congres. In online recuitmentland is Deloitte gevierd om zijn social media aanpak. De social media manager was de drijvende kracht hierachter. Met 99.000 tweets en 9.100 volgers duidelijk één van de 5 actieve tweeps. Uit nieuwsgierigheid ben ik de manager op Twitter gaan volgen. In een niet aflatende stroom van gemiddeld 200 tweets per dag liep mijn eigen tijdlijn volledig vol. Berichten waar ik geen touw aan vast kon knopen. Af en toe een interessante tweet over online recruitment werd onvindbaar in massa's persoonlijke berichten, (flarden van) conversaties met anderen, maar dan volledig openbaar. 

Het besef dat 9.100 Twitteraars besloten hadden om te volgen, betekent dat ook zij dezelfde berichtenstroom voor hun kiezen krijgen. Dag in dag uit. 

Ik ben afgehaakt. In vertwijfeling achterblijvend of ik nu degene ben die het niet snapt, of dat die 9.100 gek zijn geworden. 

Mijn gedachte ging al snel naar de bekende Piramide van Maslow, waar op nummer twee staat: 'behoefte aan waardering en erkenning'. 

Nu is dit maar een n=1 voorbeeld ter illustratie. Maar ik heb sterk het vermoeden dat er een paar kleine hechte en zeer actieve groepen mensen op Twitter actief zijn, die daadwerkelijk 75% van de tweets voor hun rekening nemen. Ik daag iedereen van harte uit om zelf op onderzoek uit te gaan in Twitterland. 

Nieuwsfeed en focus
Vanuit mijn vakgebied blijf ik Twitter volgen, en neem ik zelf ook deel, zij het beperkt. Al overheerst enorme scepsis over het nut van dit kanaal, deze rivier van berichten. 

Om er het beste van te maken, zet ik Twitter op twee manieren in: als nieuwsfeed en als zender van vakgebied gerelateerde berichten. Voor persoonlijke relaties is Facebook veel geschikter. Het netwerk ondersteunt conversaties en multimedia. Bovendien kan ik zo mijn persoonlijke berichten beperken tot familie, vrienden en een paar goede collega's. 
Zakelijke contacten en informatie over mijn functie breng ik op LinkedIn. Dit netwerk ondersteunt mij volledig in het netwerken, vinden en delen van professionele informatie.

Twitter gebruik ik als nieuwsfeed. Onderzoeken op marketinggebied van analystenbureaus. Makkelijk koppensnellen door de blogberichten van Frankwatching en Marketingfacts, etc. Wat ik deel op Twitter, doe ik met een focus: voor mij relevant nieuws, opinies en mijn eigen blogs, op het gebied van online marketing. Weinig, maar vrijwel altijd on-topic. Wie dat interessant vindt, kan aanhaken. 

PS. Vergeet ook de humor niet van Twitter. Dat is misschien wel de mooiste verrijking die het medium ons brengt. Check: @Koningin_NL voor 'echte' Koninklijk Huis tweets

Radi Jaarsma (@radijaarsma)